Wie: Maike Vernooij
Leeftijd: 43 jaar
Plaats: Amsterdam Noord met vriend Marc en twee kids
Wat: cultureel horeca-ondernemer
Ondernemingen: TrouwAmsterdam, 11, Mobile Munchies, Troum Consultancy B.V.
Website: www.trouwamsterdam.nl

Waar geniet je van?

‘Op feesten van Trouw ging iedereen uit zijn dak. Daar ben ik dan mede-creator van geweest. Ik zie mensen blij zijn. Dat is nogal een ander gevoel dan bij mijn eerste baan. Dat bedrijf verkocht mobiele telefoons. Duizenden mensen met de handen in de lucht zien staan, genieten en helemaal los gaan is nogal wat anders dan honderdduizend mobieltjes verkopen.’

Duizenden mensen met de handen in de lucht zien staan, genieten en helemaal los gaan is nogal wat anders dan honderdduizend mobieltjes verkopen

Vorige maand had je Amsterdam Dance Events (ADE), hoe ziet je werkweek er dan uit?

‘Ik doe tegenwoordig bijna niks meer op de vloer, maar bij grote events kom ik altijd kijken. Ik kijk naar de verlichting, de sfeer, de muziek, oftewel de juiste atmosfeer. Een extra paar ogen is altijd welkom op een evenement. Ik ben er om het tempo op te schroeven en de energie hoog te houden. Als ik veel energie heb krijg ik het team mee, op een positieve manier laat ik zien: jongens we hebben er zin in. Zonder te tsjakka-achtig te worden overigens.’

Hoe ben je in dit vak terecht gekomen?

‘Ik studeerde af als HEAO-er. De economie vlamde. Bedrijven stonden in de rij voor HEAO’ers, ik kon gelijk aan de slag. Kon lekker banen hoppen, maar ik vond niks dat bij me paste. Op een gegeven moment heb ik er maar … hoe zeg ik dat? Ik heb er de brui aan gegeven. Mijn ouders flipten compleet. ‘Je hebt toch gestudeerd!’, zeiden ze. Ik had een hele goede baan en toen ging ik weer achter de bar staan. Dat was nogal een verandering. Ze vonden me volslagen getikt, maar ik vond het heel leuk. Ik had in mijn studententijd ook veel in de horeca gewerkt en vond het heerlijk weer iets met m’n handen te doen.’

Mijn ouders flipten compleet. ‘Je hebt toch gestudeerd!’

En van achter de bar door naar horeca op festivals…

‘Binnen een jaar na ben ik met een vriend een bedrijf gestart. We zetten horeca-concepten neer op festivals. Een tent van 400 vierkante meter met alles erop en eraan: DJ’s, een cocktailbar, lounges, eten en regelde dat alles draaide. Van personeel tot inkoop. Alles. Dat was nog niet zo’n massale business als nu. Je had toen Lowlands, Mysteryland, Pinkpop en Mundial en een paar theaterfestivals. Ook was die foodtruckhype van nu nog lang niet aan de gang. Vijf jaar lang ben ik van festival naar festival gegaan. Keihard werken en natuurlijk ook keihard feesten.’

Dacht je ooit dat het mis kon gaan als ondernemer?

‘Nou, het ging ook bijna mis. In het eerste bedrijf Mobile Munchies ging het op een gegeven moment financieel niet zo lekker. We kregen schuldeisers. Ik maakte continu deals om niet failliet te gaan en tegelijkertijd liep het gewone werk door. Een hele vervelende periode. Ik had bijvoorbeeld kennissen ingehuurd en dan moest ik ze vertellen dat we pas later konden betalen. Die mensen kwam ik dan ook gewoon in de stad tegen. Het blijft natuurlijk een klein wereldje. Ze waren terecht boos. De energie die dat kostte nam ik ook mee naar huis.’

‘Dus je pakt de telefoon en je vertelt hoe het zit. Je maakt afspraken waar je je aan kan houden. Dat was de enige manier om hier doorheen te komen en dat is ook gelukt’

Hoe deal je daarmee?

‘Het moet gewoon, je hebt echt geen keuze. Dus je pakt de telefoon en je vertelt hoe het zit. Je maakt afspraken waar je je aan kan houden. Dat was de enige manier om hier doorheen te komen en dat is ook gelukt.’

Zit het ondernemen in je bloed?

‘Ik denk wel dat het ondernemen in mijn bloed zit. Ik ben nu ook al zolang zelfstandig aan het werk dat het telkens moeilijker wordt om echt voor iemand te werken. Ik neem al jaren zelf beslissingen, ik moet zelf handelen. Ik hoorde ook van een recruiter dat ze ervaren ondernemers lastig kunnen plaatsen. Dat is wel het nadeel van het zelfstandig zijn: je weet van heel veel dingen een beetje en je bent super eigenwijs. Hierdoor ben je moeilijk te plaatsen, maar vooral ook lastig te sturen.’

Denk je weleens na over je pensioen en de risico’s die je loopt als ondernemer?

‘Nee, eigenlijk te weinig. Ik las het verhaal van Lars die een ongeluk kreeg en dat is echt verschrikkelijk. Maar als je ook een partner hebt voelt dat al als een buffer. Voor mijn kinderen komt het wel goed. Helemaal in het begin heb ik ooit bij de bank gevraagd hoeveel het kost om me te verzekeren tegen arbeidsongeschiktheid (AOV). Ik vond het toen niet te betalen. In die jaren erna heb ik er nog wel eens naar geïnformeerd. Maar zelfs adviseurs raadde het mij toen af.’

‘In verzekeringsmaatschappijen heb ik weinig vertrouwen. Als je jong bent loop je vrij weinig risico een grote uitval te krijgen. Waarom zou ik er dan voor betalen? Dat geld is dan ook weg. Als ondernemer blijf je ook niet zo gauw een dagje thuis, want je moet wel verder. Toen we Trouw zijn gestart hadden we de afspraak elkaar onderling te steunen. Op deze manier regelden we het onderling. We zouden elkaar ondersteunen als we een half jaar ziek zouden worden, eigenlijk zoiets als het Broodfonds. Op deze manier zorg je toch voor jezelf en elkaar.’